Ευχαριστώ όλους αυτούς που με ενέπνευσαν να γράψω αυτό το τραγούδι. Αυτούς που ντύνονται σαν μοντέλα και πίνουν καφέδες τα απογεύματα ή τα μεσημέρια στα trendy μαγαζιά της πόλης ενώ ο υπόλοιπος κόσμος δουλεύει, αυτές που αντί να βρουν κανα γκόμενο να πηδηχτούν, να ζήσουν τον έρωτα φυσιολογικά, κατακλύζουν το προφίλ τους στο facebook με selfies και ηδονίζονται με τα likes που παίρνουν, αυτούς που διαδηλώνουν για την Μακεδονία αλλά μεταφέρουν το ΑΦΜ της έδρας της εταιρίας τους στα Σκόπια ή στην Βουλγαρία, αυτούς που κηρύττουν τον λόγο του Θεού ενώ ο μοναδικός τους Θεός είναι το χρήμα, αυτούς που ενώ μέσω των τηλεοπτικών τους εκπομπών κράζουν τους πολιτικούς για ατασθαλίες και ρουσφέτια δεν διστάζουν να ακριβοπληρώνονται για τις εκπομπές τους και να εκμεταλλεύονται τους υπαλλήλους τους δίνοντας τους τον βασικό μισθό, αυτούς που κατηγορούν το κράτος αλλά φοροδιαφεύγουν, διπλοπαρκάρουν, φτιάχνουν αυθαίρετα και λαδώνουν δημόσιους υπαλλήλους, αυτούς που κατηγορούν το δημόσιο ενώ ποθούν μία θέση εκεί, αυτούς που μισούν τους μετανάστες αλλά τους προτιμούν όταν πρόκειται για οικοδομικές εργασίες γιατί θα μπορούν να τους εκμεταλλευθούν ή να τους πληρώσουν “μαύρα”, αυτούς τους επιχειρηματίες που θαυμάζουν την Ευρώπη αλλά προσλαμβάνουν χωρίς ασφάλιση υπαλλήλους ή (ακόμα χειρότερα) τους ζητούν πίσω το δώρο των Χριστουγέννων που τους κατέβαλλαν, αυτούς μιλάνε για ανθρώπινα δικαιώματα αλλά θεωρούν τους ομοφυλόφιλους μιάσματα, αυτούς που κυκλοφορούν με αυτοκινητάρες αλλά από τσιγκουνιά ή από υπέρτατο ξεπεσμό παρκάρουν στον δρόμο αντί να βάλουν το αμάξι τους σε ένα πάρκινγκ … η λίστα μπορεί να συνεχιστεί απεριόριστα… μέσα σε αυτήν είμαι κι εγώ…είμαι κι εγώ ένας δήθεν, ένας ξεφτίλας για λόγους που εγώ γνωρίζω…
Πάνω από όλα όμως θα ήθελα φυσικά να ευχαριστήσω τον πρωθυπουργό μας, τον καθρέφτη της κοινωνίας μας, τον πρώτο πολίτη της χώρας μας…αυτόν τον δήθεν αριστερό που τον κατάπιε το σύστημα, οι μεγάλες δυνάμεις και τα οικονομικά συμφέροντα. Αυτόν τον δήθεν αριστερό που συνεχίζει με τις πράξεις και τα λόγια του να ξεφτιλίζει την αριστερά. Αυτόν που θα έκανε τις αγορές να χορεύουν, αυτόν που θεωρεί ότι η γραβάτα θα τον κάνει συμβατικό, αυτόν που κλείνει ντίλια με τις πετρελαϊκές εταιρίες, αυτόν που ελέγχει το παρακράτος των διαδηλώσεων, αυτόν που πούλησε την Μακεδονία, αυτόν που όταν εκλέχτηκε πήγε να αποτίσει φόρο τιμής στο σκοπευτήριο της Καισαριανής, αυτόν που έλεγε go back madame Merkel και τώρα της έκανε το τραπέζι…
Τι να περιμένει κανείς. Μία δήθεν χώρα δεν μπορεί παρά να έχει για εκπρόσωπο έναν δήθεν ηγέτη.
