Το “ματωμένο γαλάζιο” δεν είναι απλά ένα μουσικό concept album. Είναι ένα πολύπλευρο, φιλόδοξο καλλιτεχνικό εγχείρημα, που θα συνδυάζει 4 διαφορετικά είδη τέχνης (μουσική, ζωγραφική, κινηματογράφο, video art installation) ούτως ώστε να μπορεί να θεωρηθεί ολοκληρωμένο ως έργο.
Πιο συγκεκριμένα, το ομότιτλο μουσικό concept album θα συνοδεύεται:
– από ένα κόμικ το οποίο θα αποτυπώνει εικαστικά την ιστορία καθιστώντας τον ακροατή παράλληλα αναγνώστη και οπτικό αποδέκτη και
– ένα κινηματογραφικό ντοκιμαντέρ που θα ερευνά – μέσα από συνεντεύξεις όσων συμμετείχαν στο εγχείρημα και ακολουθώντας την πορεία των ηχογραφήσεων – το πώς ερασιτέχνες δημιουργούν μουσική από μεράκι, εσωτερική ανάγκη και ειλικρινή καλλιτεχνική ανησυχία στην Ελλάδα του σήμερα.
Τέλος, η περαίωση του καλλιτεχνικού έργου θα επιτυγχάνεται ζωντανά μέσα από μία μουσική – video art installation παράσταση.
Όλα τα ανωτέρω καταλαβαίνετε ότι απαιτούν χρόνο (και χρήμα). Τα τελευταία 6 χρόνια παράλληλα με την πρωινή μου εργασία ηχογραφούσα το “ματωμένο γαλάζιο”, έκανα πρόβες και live με τους Chroma, διεξήγαγα με τον Αλέξανδρο Καντόρο συνεντεύξεις για τις ανάγκες του ντοκιμαντέρ, οργάνωνα την έκδοση και κυκλοφορία του άλμπουμ και παρουσίαζα την εβδομαδιαία εκπομπή “περάσματα” στον Fm100.6… Αυτό το καλοκαίρι έφτασα στα όριά μου. Burnout που λένε και οι Άγγλοι… Για αυτόν τον λόγο συμφωνήσαμε λοιπόν με τους Chroma οι συναυλίες μας να είναι φέτος περιορισμένες, λίγες και καλές.
Το τελευταίο τρίμηνο η ομάδα του “ματωμένου γαλάζιου” (Δημήτρης Παπαδής στα εικαστικά, Αλέξανδρος Καντόρος στην εικονοληψία και σκηνοθεσία, Δήμητρα Δημητρίου στο μοντάζ) έχει επικεντρωθεί στην ολοκλήρωση αφενός του κόμικ (εκεί απόλυτα υπεύθυνος είναι ο Δημήτρης Παπαδής) και στην δημιουργία του ντοκιμαντέρ προκειμένου να προλάβουμε την υποβολή αίτησης συμμετοχής μας στο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
Ένα από τα πράγματα με τα οποία ασχολούμαι είναι το μοντάζ όλων των λήψεων που καταγράφηκαν κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων. 5 χρόνια ηχογραφήσεων τις οποίες βιντεοσκοπούσα! Φανταστείτε υλικό που έχει μαζευτεί! Φανταστείτε να βλέπεις, να ξαναζείς σε πραγματικό χρόνο μία ηχογράφηση (διάρκειας από 10 λεπτών έως δύο ωρών) που έγινε παλιά… Τι σαβούρα υπάρχει (π.χ. να βλέπεις τον εαυτό σου να παίζει ή να τραγουδά 6 φορές το ίδιο πράγμα… τον παθαίνεις ή όχι τον νευρικό κλονισμό;). Είναι πολλές οι φορές που δουλεύοντας στο υλικό μετανιώνω που δεν είχα πατήσει εκείνο το κουμπάκι της gopro προκειμένου να σταματήσει την λήψη. Άλλες φορές πάλι μου λείπει η ενεργός δράση, η μουσική, να παίξω μουσική! Αναλογίζομαι γιατί κάνω κολάζ από εικόνες και ταλαιπωριέμαι; Ας το αφήσω ρε γαμώτο.
Τα αναθεωρείς όμως όλα αυτά όταν έχεις δημιουργήσει πια έναν καμβά από εικόνες που σου θυμίζουν πράγματα, πράγματα ευχάριστα που είχες ξεχάσει, μικρές στιγμές που άθελά τους χάθηκαν στον χρόνο, στιγμές πολύτιμες που σε έκαναν τότε να γελάς και σου προκαλούν και στο παρόν το ίδιο συναίσθημα. Θυμάσαι το ταξίδι που πέρασες και συνειδητοποιείς ότι μέσα σε αυτό το ταξίδι ήταν οι φίλοι σου…
Χαρακτηριστικό παράδειγμα όλων των ανωτέρω αποτελεί τόσο το τελικό βιντεάκι που δημιούργησα από τις στιγμές που ζήσαμε κατά την διάρκεια των ηχογραφήσεων του “δεν την παλεύω” όσο και τα αισθήματα που ένιωσα δημιουργώντας το, παρακολουθώντας και κόβοντας-ράβοντας τις εικόνες. Είναι ένα τραγούδι ενός παλιού μέλος των Chroma (του πρώην μπασίστα Νίκου Παλυβού) στο οποίο συμμετείχαν 3 από τους υπόλοιπους 4 Chroma!
Οι Chroma είναι κάτι παραπάνω από ένα συγκρότημα. Είμαστε μία παρέα φίλων και χωρίς αυτούς τους φίλους μου το “ματωμένο γαλάζιο” θα ηχούσε διαφορετικά.
Καλή θέαση. Ελπίζω να το βρείτε εξίσου διασκεδαστικό όσο το βρίσκω και εγώ.
Υ.Γ. Στην κιθάρα ο Στράτος Αθανασίου, ηχολήπτης του άλμπουμ, ιδιοκτήτης του Stone Studio στην Τριανδρία Θεσσαλονίκης και πάνω από όλα φίλος και εξαίρετος συνεργάτης.
