Όπως έχω γράψει στο κόμικ του “Ματωμένου Γαλάζιου” αλλά και εδώ, η δημιουργία ενός θεματικού μουσικού άλμπουμ ή αλλιώς μίας μουσικής ιστορίας δεν ήταν κάτι το οποίο επεδίωξα εξαρχής. Προέκυψε σταδιακά όταν συνειδητοποίησα ότι κάποια τραγούδια που συνέθετα είχαν μία κοινή θεματική και ότι θα ήταν ενδιαφέρον να συνδεθούν μεταξύ τους.
Ακόμα κι έτσι όμως είμαι βέβαιος ότι δεν θα οδηγούμουν σε αυτήν την καλλιτεχνική επιλογή και εν τέλει σε αυτό το μουσικό αποτέλεσμα εάν η μουσική μου ταυτότητα πρωτίστως ως ακροατή, δεν είχε μπολιαστεί κατά το παρελθόν με κάποια συγκεκριμένα ακούσματα.
Αυτές λοιπόν οι μουσικές αναφορές σε διάφορους καλλιτέχνες που έχουν διαμορφώσει την μουσική μου προσωπικότητα βρίσκονται άφθονες σε όλο τον δίσκο και ενίοτε μάλιστα η παρουσία τους γίνεται με σκοπιμότητα ευδιακρίτως ως απότιση φόρου τιμής σε αυτούς. Ο Νίκος Πορτοκάλογλου π.χ. βρίσκεται στο “Η αγάπη με έφερε εδώ”, όλη η σκηνή του glam hard rock της δεκαετίας του ’80 βρίσκεται στο “Προς τη δόξα τραβά”, οι Beatles βρίσκονται στο “Τότε που ήμασταν παιδιά”, ο Tom Waits συναντάται στο “Τα πιο τρελά χρόνια του Ανέστη”, το Ρεμπέτικο του Ξαρχάκου στο “Κάποτε θέλαμε να αλλάξουμε τον κόσμο”, ο John Butler στο “Δεν είναι αργά ποτέ” κοκ.
Παρόλα αυτά αν θα μπορούσα να αναφέρω 3 concept albums που αποτέλεσαν τα πρότυπα, τις βασικές επιρροές ούτως ώστε να καταλήξω στην ηχογράφηση ενός έργου σαν το “Ματωμένο Γαλάζιο”, αυτά είναι τα Operation Mindcrime των Queensryche, το The Wall των Pink Floyd και το Frank’s Wild Years του Tom Waits.
Ανομοιογενή ως μουσικά είδη όπως άλλωστε και οι μουσικές μου προτιμήσεις, αποτελούν μουσικά έργα που έχω αγαπήσει και που μου έχουν προσφέρει διαφώτιση σε διάφορα στάδια της ζωής μου, με συνέπεια να συγκαταλέγονται στη λίστα των μουσικών μου ευαγγελίων.
Και τα 3 άλμπουμ έχουν ένα κοινό γνώρισμα. Από άποψη σεναρίου ο πρωταγωνιστής κάθε ιστορίας δεν είναι ευτυχισμένος, βιώνει μία έλλειψη την οποία και θέλει να καλύψει. Αν και ο δρόμος που επιλέγει ο κάθε ένας προκειμένου να κατακτήσει την ευτυχία ή να βρει την ειρήνη με τον εαυτό του είναι διαφορετικός, ωστόσο και οι 3 ιστορίες έχουν μία (έστω και σχετική) ελπιδοφόρα κατάληξη, με τους πρωταγωνιστές να οδηγούνται στην κάθαρση (χωρίς αυτό να συνεπάγεται επίτευξη του αρχικού τους στόχου, ήτοι της κατάκτησης της ευτυχίας έτσι όπως την οραματίζονταν στην αρχή του ταξιδιού τους).
Συγκεκριμένα, ο Nikki του Operation Mindcrime, είναι ένας παθιασμένος νέος που οργισμένος από την κοινωνική αδικία και την πολιτική υποκρισία θέλει να αλλάξει τον κόσμο. Στην πορεία καταλαβαίνει (και δυστυχώς μόνο όταν την έχει σκοτώσει) ότι αυτό που έψαχνε πραγματικά και έδινε νόημα στη ζωή του ήταν η αγάπη..
Από την άλλη, ο Pink του The Wall, είναι ένας πετυχημένος ροκ σταρ. Παρόλα αυτά η επιτυχία δεν του εξασφαλίζει την ευτυχία (πώς προσδιορίζεται άλλωστε η ευτυχία;). Αν και επιφανειακά έχει τα πάντα, εσωτερικά είναι μία ταλαιπωρημένη ψυχή που παλεύει να βρει τον εαυτό της.
Τέλος, ο Frank του Tom Waits, ήρωας με τον οποίο ταυτίζομαι περισσότερο και τον αντιμετωπίζω με μεγαλύτερη συμπάθεια και κατανόηση, είναι ένας απλός καθημερινός τύπος, κάτοικος μίας αναθεματισμένης επαρχιακής πόλης από την οποία ονειρεύεται να δραπετεύσει για να γίνει μεγάλος σταρ. Παρά το γεγονός ότι φεύγει από την γενέτειρά του, πολεμά, προσπαθεί, αγγίζει την επιτυχία έστω και για μία στιγμή, εν τέλει καταλήγει να χάσει τα πάντα και να είναι τόσο φτωχός που να μην μπορεί να επιστρέψει ούτε σπίτι του! Παρόλα αυτά όμως νιώθει δικαιωμένος γιατί τουλάχιστον προσπάθησε.
Αυτά είναι λίγα λόγια σχετικά με την πλοκή των 3 αυτών έργων προκειμένου να έχετε μία ιδέα όσοι δεν τα γνωρίζετε.
Κατά τα άλλα το σενάριο της δικής μου ιστορίας δεν έχει πολλά κοινά με τις παραπάνω, πέραν ίσως από το γεγονός ότι ο δικός μου ήρωας όπως και ο Nikki του Operation Mindcrime ξεκινά θετικά, ρομαντικά διακείμενος προς τη ζωή η οποία όμως στην πορεία τον δοκιμάζει και τον διαψεύδει. Η κάθαρση πάλι δεν επίκειται αλλά αιωρείται, δεδομένου ότι αφήνω στη θέληση του εκάστοτε ακροατή/θεατή/αναγνώστη το αν θα την αποδώσει ή όχι.
Πώς λοιπόν αυτά τα 3 άλμπουμ διαμόρφωσαν το “Ματωμένο Γαλάζιο”;
Ας τα πάρουμε ένα-ένα…Βάλτε ένα ποτό και ετοιμαστείτε για ένα μουσικό ταξίδι!
