Ίσως ένας υποτιμημένος κατ’εμέ Νομός σε ότι αφορά τις ορειβατικές-πεζοπορικές δραστηριότητες είναι ο Νομός Δράμας. Αυτό πιθανά να οφείλεται στην μακρινή του τοποθεσία στα βόρεια σύνορα της χώρας, στους δυσπρόσιτους – γεμάτους στροφές – δρόμους αλλά και στο γεγονός ότι οι οικισμοί δεν είναι γραφικοί με συνέπεια να μην προσφέρουν στον απλό ταξιδιώτη μία εκ πρώτης όψεως όμορφη εικόνα και ιδιαίτερη εμπειρία διαμονής.
Παρόλα αυτά εγώ βρίσκω σε αυτόν τον Νομό μία πρωτόγονη ομορφιά που απαιτεί κόπο για να την ανακαλύψεις. Παρθένα δάση όπως αυτά του Καρά Ντερέ (δάσος Ελατιάς) και δάσος του Φρακτού, οι παραποτάμιες περιοχές του Νέστου, το εξαιρετικό χωριό-ορμητήριο Παρανέστι με τους κοντινούς καταρράκτες της Αγίας Βαρβάρας και της Λεπίδας και φυσικά το Φαλακρό.
Σε μία εποχή όπου τα χειμερινά σπορ και το χόμπυ της πεζοπορίας γνωρίζουν άνθηση, τα δάση της Δράμας προσφέρουν μία αγωνιώδη (αρχέγονη θα έλεγα) απομόνωση στον πεζοπόρο, κάτι που δύσκολα π.χ συναντά κανείς στην Ήπειρο ή στον Όλυμπο όπου όλο και κάποιον άνθρωπο θα πετύχεις στο διάβα σου.
Μάρτιος 2019 και αποφασίσαμε να ξανα-επισκεφτούμε το Νομό, αυτήν την φορά όμως για σκι. Με ορμητήριο το χωριό Βώλακας ανηφορίσαμε για το χιονοδρομικό του Φαλακρού. Το βουνό το είχα επισκεφτεί παλαιότερα φθινόπωρο. Οι εικόνες που αντίκρισα όμως τώρα, τέλη του χειμώνα, δεν συγκρίνονται με αυτές του φθινοπώρου.
Το χιονοδρομικό μας αποζημίωσε. Πολύ καλή οργάνωση. Πίστες κάθε επιπέδου και ένα σαλέ στην άκρη του γκρεμού με θέα σε ένα αλπικό τοπίο απαράμιλλού κάλλους.
Απολαύστε και επισκεφτείτε το. Σίγουρα θα το ξανακάνω κι εγώ!
Υ.Γ. Την χιονότρυπα δεν την πλησίασα…θα το κάνω μία άλλη φορά που θα έχω σχοινιά.
