Ο έρωτας είναι ένα δυνατό συναίσθημα. Είναι πάθος, είναι παράκρουση, είναι ένας ψυχολογικός εκτροχιασμός της λογικής. Και είναι ένα συναίσθημα που συνοδεύεται από πολλά άλλα υπο-συναισθήματα τα οποία πολλές φορές είναι δύσκολο να τα περιγράψουμε. Είναι μία κατάσταση την οποία όλοι έχουμε ζήσει. Φυσικά, την έχω βιώσει κι εγώ…

Το θέμα όμως είναι ότι για να βιώσεις αυτήν την κατάσταση στο έπακρο και με αίσιο αποτέλεσμα απαιτείται και η συναίνεση του αντικειμένου του πόθου σου… Ειδάλλως ο έρωτας μετατρέπεται σε πόνο, στεναχώρια, μαρτύριο. Γίνεται καψούρα άσχημη… Άλλωστε, ξέρουμε εμείς οι Έλληνες από δαύτην. Έχουν γραφτεί πολλά τραγούδια για αυτήν. Κάπως έτσι λοιπόν κι εγώ πριν από πολλά χρόνια και μετά από ένα τέτοιο στραπάτσο έγραψα μια αράδα στίχους σε ένα χαρτί. Ήταν κάτι που έγινε υποσυνείδητα δεδομένου ότι η μουσική και η στιχουργική πάντοτε αποτελούσαν το καταφύγιο των ψυχολογικών μου μεταπτώσεων… Όταν μετά από καιρό, όντας νηφάλιος και απεξαρτημένος διάβασα εκείνη την αράδα, μου άρεσε γιατί αποτελούσε φωτογραφία των συναισθημάτων μου, συναισθημάτων τα οποία δύσκολα περιγράφεις όταν δεν βιώνεις αυτήν την κατάσταση.

Λένε ότι ο Νταλί, έγραφε τα όνειρά του σε χαρτί προκειμένου να μην τα ξεχάσει και για να τα αποτυπώσει σε κάποιον από τους πίνακές του.

Κάπως έτσι λοιπόν κι εγώ αποφάσισα να δω τη θετική πλευρά της χυλόπιτας…

Είπα στον εαυτό μου ότι όταν θα ξαναζούσα κάτι τέτοιο θα περιέγραφα ξανά στο χαρτί τις συναισθηματικές μου μεταπτώσεις και αναταράξεις…

Κάπως έτσι λοιπόν γράφτηκε το “Έρωτας”…Αποτέλεσε μία πολύχρονη διαδικασία καταγραφής μονομερών συναισθημάτων που δεν έχαιραν ανταπόκρισης… Ομολογώ πως κάποιες φορές λειτούργησα και ως παρατηρητής άλλων παθόντων και πιστεύω ότι εν τέλει κατάφερα να αποτυπώσω σε αυτό το τραγούδι το τι σημαίνει να είσαι ερωτευμένος!

Εν τέλει κατάλαβα ότι το να είσαι ερωτευμένος σημαίνει να είσαι ζωντανός διότι ακόμα και το να είσαι χάλια είναι μία ένδειξη ζωής, αισθάνεσαι, είσαι άνθρωπος, ζεις…

Σας παρουσιάζω λοιπόν το “έρωτας” το οποίο αποφάσισα όταν το ηχογραφούσα ότι θα είναι ενορχηστρωτικά λιτό προκειμένου να δίνεται έμφαση στους στίχους και να είναι ευδιάκριτος ο ήχος των 3 οργάνων που συμμετέχουν, της φωνής, της κιθάρας και του πιάνου.

Ομολογώ πως έμπνευση για αυτήν την επιλογή μου αποτέλεσαν οι τελευταίοι δίσκοι του Johnny Cash με παραγωγό τον Rick Rubin όπου η ενορχήστρωση των τραγουδιών ακολουθούσε πιστά αυτό το πρότυπο. Κιθάρα, φωνή, πιάνο που εκτελούσε και χρέη μπάσου… Εκτελέσεις απλές, πρωτόλειες, λιτές, αληθινές, μεγαλειώδης.

Ηχογράφησα λοιπόν την κιθάρα και πάνω σε αυτήν πρόσθεσε το υπέροχο πιάνο του ο Διομήδης Βλαχόπουλος…Δίχως μετρονόμο…

Διότι ο έρωτας δεν έχει ρυθμό… Είναι άναρχος, απρόβλεπτος, απίστευτος, δεν είναι μηχανή… είναι κάτι ανώτερο!