Πάσχα στα Ιωάννινα ή αλλιώς τι μάθαμε από το πρώτο μας οδικό ταξίδι με το 6 μηνών μωρό μας

Ο ερχομός ενός μωρού είναι μία από τις ομορφότερες εμπειρίες για έναν άνθρωπο και ένα μοναδικό συμβάν που αλλάζει εντελώς τη ζωή του ζευγαριού που καλείται να το αναθρέψει. Ανατρέπει κοσμοθεωρίες, μεταβάλλει συναισθήματα, μαλακώνει εγωισμούς, επαναπροσδιορίζει προτεραιότητες ζωής, αλλάζει συνήθειες… Μιλώντας για αλλαγές συνηθειών λοιπόν, λένε ότι μία από τις συνήθειες που αναστέλλονται, μεταβάλλονται ή και αδρανοποιούνται με τον ερχομό ενός μωρού είναι η πραγματοποίηση ταξιδιών. Πόσο πιο μπανάλ είναι η φράση «να τα ξεχάσεις τώρα τα ταξίδια…».

Αντίθετα με αυτό το ρεύμα, εμείς θεωρούμε ότι εφόσον υπάρχει καλή διάθεση, προγραμματισμός και πάνω από όλα θέληση, είναι εφικτή η υλοποίηση ενός ταξιδίου, λαμβάνοντας υπόψη φυσικά ότι ένα βρέφος έχει συγκεκριμένες δυνατότητες ως άνθρωπος και διαφορετικές ανάγκες από έναν ενήλικα. Ένα μωρό δεν τρώει την ίδια τροφή με έναν ενήλικα, δε μιλάει για να σου εκφράσει τι νιώθει και τι θέλει, δεν περπατάει, δεν έχει τα ενδιαφέροντα ενός ενήλικα. Στο κάτω-κάτω ένα βρέφος δε νοιάζεται αν θα κάνει ταξίδια ή όχι. Είναι ευτυχισμένο εφόσον του παρέχεται τροφή, ύπνος, αίσθηση ασφάλειας και ελευθερίας. Εφόσον το ζευγάρι μπορεί να καλύπτει αυτές τις ανάγκες του μωρού του κατά τη διάρκεια ενός ταξιδίου τότε όλα βαίνουν καλώς. Αν και λίγες, η κάλυψή τους δεν είναι εύκολη σε μία κατάσταση κίνησης όπως είναι αυτή ενός ταξιδίου. Έτσι λοιπόν, ένα ταξίδι με βρέφος δεν δύναται να διεξαχθεί υπό συνθήκες πλήρους ελευθερίας (π.χ. δεν μπορείς να πας σε μπαρς το βράδυ). Το κάνεις (το ταξίδι) δεχόμενος ότι θα συμβιβαστείς με τους περιορισμούς που σου θέτει το μωρό σου… Αλλά όπως ανέφερα και στην πρώτη παράγραφο, ο ερχομός ενός μωρού μαλακώνει εγωισμούς δεδομένου ότι τώρα πια το μωρό σου είναι πιο σημαντικό και από τον ίδιο σου τον εαυτό…

6 μήνες λοιπόν αφότου γεννήθηκε η μικρή μας αποφασίσαμε να γιορτάσουμε το Πάσχα στα Ιωάννινα. Ήταν μία πόλη που δεν είχαμε επισκεφτεί, αν και τόσες φορές είτε περνούσαμε από πολύ κοντά της είτε τη διασχίζαμε για να πάμε στους αγαπημένους μας ορεινούς και μη προορισμούς (Ζαγοροχώρια, Τζουμέρκα, Σύβοτα, Πάργα κλπ). Γενικά θελήσαμε να ταξιδέψουμε εκεί γιατί η απόσταση είναι σχετικά μικρή από τη Θεσσαλονίκη στην οποία ζούμε (3 ώρες διαδρομή), είναι σχετικά επίπεδη χωρίς ανηφόρες οπότε θα βόλευε για βόλτες με το καρότσι, διαθέτει μία ιστορία που θα θέλαμε να μάθουμε και είναι γραφική τόσο όσον αφορά το φυσικό αλλά κι οικιστικό περιβάλλον.

Σε όλα τα ανωτέρω λοιπόν δεν μας απογοήτευσε. Μείναμε στην πόλη 2 νύχτες, από Μ.Παρασκευή ως και την Κυριακή του Πάσχα (3 καθαρές μέρες εκδρομή), νοικιάζοντας ένα διαμέρισμα στην περιοχή Ανατολή που βρίσκεται 10 λεπτά από το κέντρο με το αμάξι. Γενικά, θεωρώ ότι όπου και να μείνεις στα Ιωάννινα εκτός κέντρου, εφόσον έχεις αμάξι όλα είναι εύκολα προσβάσιμα και οι αποστάσεις μικρές.

Το πρόγραμμά μας συνοπτικά:

Μ.Παρασκευή – Άφιξη στην πόλη το μεσημερο-απόγευμα διότι κάναμε 2 στάσεις για τη μικρή (μία για να πάρει αέρα – εξού και αυτά που έγραφα παραπάνω για το αίσθημα ελευθερίας δεδομένου ότι δεν γίνεται ένα μωρό να κάθεται σε ένα καθισματάκι για πολύ ώρα – και μία στάση για να την ταΐσουμε). Σταθμεύσαμε το αμάξι στο ελεύθερο Δημοτικό πάρκινγκ και από εκεί με τα πόδια και με καρότσι κάναμε τη διαδρομή Πλατεία Δημοκρατίας, Ρολόι Ιωαννίνων, οδό Αβέρωφ μέχρι το σημείο που συγκλίνει με την οδό Ανεξαρτησίας οπότε και χαθήκαμε στα γραφικά στενάκια του κέντρου μέχρι που καταλήξαμε για φαγητό στο «Μπαλσάμικο» έξω από την πύλη του παλιού κάστρου. Αφού φάγαμε, κατευθυνθήκαμε ξανά πίσω από την οδό Αβέρωφ δεδομένου ότι όλοι οι Επιτάφιοι συγκεντρώνονται στην πλατεία Δημοκρατίας.

Μ.Σάββατο – Επιβιβαστήκαμε στο καραβάκι που πηγαίνει στο νησάκι των Ιωαννίνων. Σχεδόν όλη τη μέρα την περάσαμε στο νησάκι εξερευνώντας το, κάνοντας το γύρο του ενώ επισκεφτήκαμε και το πολύ όμορφο μουσείο-σπίτι του Αλή Πασά. Το απογεματόβραδο μας βρήκε να τρώμε στο «Ρακουμέλ» στο κέντρο και το βράδυ γιορτάσαμε την Ανάσταση…στο διαμέρισμα…το μωρό είχε κοιμηθεί και εμείς ήμασταν αρκετά κουρασμένοι για να το ξυπνήσουμε και να πάμε εκκλησία…

Κυριακή του Πάσχα – Αφήσαμε το αμάξι στο ελεύθερο πάρκινγκ της νότιας πλευράς της οδού Διονυσίου Φιλοσόφου και μπήκαμε στο κάστρο. Κάναμε βόλτα στα στενάκια και καταλήξαμε στην Ακρόπολη όπου βρίσκονται συγκεντρωμένα σημαντικά ιστορικά αξιοθέατα της πόλης όπως το Ιτς Καλέ, το Φετιχέ τζαμί, το Βυζαντινό μουσείο και το Μουσείο Αργυροτεχνίας. Δυστυχώς, λόγω της ημέρας όλα ήταν κλειστά αλλά παρόλα αυτά, τόσο η θέα της λίμνης και των χιονισμένων οροσειρών απέναντι μας αποζημίωσε, όσο και τα ίδια τα κτίσματα εξωτερικά μας έδωσαν μία εικόνα του πως ήταν η πόλη κατά την περίοδο του 18^ου– 19^ου αιώνα όταν και μεσουράνησε.  Η επιστροφή προς το αμάξι μας βρήκε να ακολουθούμε την παραλίμνια οδό με τα πόδια μέχρι το πάρκιγνκ. Γεύμα σε παραδοσιακή χασαποταβέρνα έξω από τα Ιωάννινα και επιστροφή Θεσσαλονίκη.

Συνοψίζοντας, τα Ιωάννινα είναι μία πολύ όμορφη πόλη που άνετα μπορεί να χαρακτηριστεί ως city break. Είναι χωροθετημένα σε ένα ιδιαίτερο, υψηλού κάλλους φυσικό περιβάλλον δεδομένου ότι διαθέτουν παραλίμνια ακτή, νησάκι με δικό του παραδοσιακό οικισμό ενώ η οροσειρά του Μιτσικελίου στα ανατολικά, και τα υπόλοιπα βουνά που τα περιβάλλουν δημιουργούν πανέμορφες εικόνες τον χειμώνα και την άνοιξη όταν και παραμένουν χιονισμένα. Το τοπίο κατ’εμέ δε έχει να ζηλέψει πολλά από παρόμοιες παραλίμνιες πόλεις της Ευρώπης που είναι πιο διάσημες, όπως π.χ το Κόμο. Η πόλη διαθέτει ταβέρνες και εστιατόρια με πολύ καλό φαγητό, όμορφα καφέ και μπαρς, τρομερά γλυκά (τα σιροπιαστά είναι σκέτη αμαρτία…), γραφικά στενάκια και πεζοδρόμους, «εξωτικό» οικιστικό τοπίο που σε παραπέμπει σε πόλεις της Ανατολής δεδομένου ότι εκ των βασικών αξιοθέατων της είναι τα 2 καλοδιατηρημένα τζαμιά που συνθέτουν μία πολύ όμορφη σιλουέτα της πόλης από τα δυτικά, και τέλος διαθέτει κάτι που είναι πολύ απαραίτητο και χρήσιμο για μία τουριστική πόλη που θέλει να χαρακτηρίζεται ως city break. Διαθέτει ξεκάθαρη ιστορία που χρονολογείται σε μία συγκεκριμένη περίοδο (την εποχή του 18^ου-19^ου αιώνα με επίκεντρο την περίοδο που μεσουράνησε ο Αλή Πασάς). Είναι πολύ σημαντικό για μία πόλη να έχει ξεκάθαρη ιστορία ως τουριστικό προϊόν. Το λέω αυτό διότι ως Θεσσαλονικιός θεωρώ ότι αν και η δική μου πόλη έχει ιστορία 2,5 χιλιάδων ετών, στερείται στο να επιδείξει στον επισκέπτη καλοδιατηρητέα μνημεία της εποχής της ακμής της (Ρωμαϊκή-Βυζαντινή εποχή) ή έστω κάποιας εποχής της ιστορίας της (η πόλη μου έχει ιστορία, απλά το μεγαλύτερο μέρος της έχει μπαζωθεί ή καταστράφηκε…). Π.χ η Αθήνα και η Ρώμη είναι γνωστές για την αρχαιότητά τους και ο επισκέπτης μπορεί να δει τμήματα των αρχαίων αυτών πόλεων, το Λονδίνο και το Παρίσι είναι γνωστά για την περίοδο της Αναγέννησης, το Βερολίνο για την περίοδο του Β παγκοσμίου πολέμου κ.ο.κ. Στα Ιωάννινα λοιπόν, μαθαίνοντας για την περίοδο της ακμής της κυριαρχίας του Αλή Πασά, μαθαίνεις παράλληλα την ιστορία του συγκεκριμένου Ελλαδικού χώρου εκείνης της περιόδου, την πολιτική και κοινωνική κατάσταση της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής και τις αιτίες που την διαμόρφωσαν (ακόμα και από την ιστορία της κυρά Φροσύνης μπορεί κανείς να καταλάβει πολλά για εκείνη την περίοδο).

Τι να επισκεφτεί κανείς;   

1. Το νησάκι σίγουρα
2. Το κάστρο με τα μνημεία του Ιτς Καλέ, Φετιχέ τζαμί, Βυζαντινό μουσείο, Μουσείο Αργυροτεχνίας και Δημοτικό Μουσείο “Ασλάν Πασά Τζαμί”. Για εμάς που δεν τα επισκεφτήκαμε, αποτελούν αιτία για να επιστρέψουμε ξανά στην πόλη για κάποιο διήμερο.
3. Την παραλίμνια περιοχή
4. Την Πλατεία Δημοκρατίας και την οδό Αβέρωφ
5. Την περιοχή που περικλείεται από τις οδούς Αβέρωφ, Ανεξαρτησίας, Παπανδρέου, Ευαγγελίτη, Κουντουριώτου, Σούτσου. Σε εκείνη την περιοχή βρίσκονται γραφικά στενάκια, όμορφα μαγαζιά, ταβέρνες, καφέ και μπαρς.
6. Και σίγουρα προμηθευτείτε με άπειρα σιροπιαστά!

Τι έμαθα από αυτό το ταξίδι με τη 6 μηνών Θέμις;

1. Το ταξίδι με ένα μωρό απαιτεί πολύ καλή οργάνωση Logistics. Ξυπνάς και πρέπει να ετοιμάσεις ένα ή δύο γεύματα για το μωρό έτσι ώστε όταν πεινάσει να έχεις να το ταΐσεις. Απαραίτητο για αυτό να έχεις πάρει μαζί σου το blender. Πολύ βολικό στην περίπτωσή μας αποτέλεσε το γεγονός ότι το μωρό μας ακόμα θηλάζει, οπότε σε περίπτωση ανάγκης υπήρχε ανά πάσα στιγμή η εναλλακτική του θηλασμού. Πέραν των πραγμάτων που κουβαλάς εσύ, πρέπει να έχεις επιπρόσθετα μία τσάντα με τα απαραίτητα αντικείμενα του μωρού (pampers, κρέμες, πιπίλες, παιχνιδάκια, αλλαξιέρα κλπ).  Όλα αυτά σου στερούν χρόνο περιήγησης, αλλά όπως είπα, αξίζει τον κόπο…
2. Συχνές στάσεις με το αμάξι. Το μωρό όπως ανέφερα θέλει στιγμές ελευθερίας και δεν μπορεί να κάθεται συνεχώς στο καθισματάκι.
3. Το φαΐ στην ταβέρνα είναι μία περιπέτεια από μόνο του δεδομένου ότι αν το μωρό είναι ξύπνιο (εμάς είναι σχεδόν πάντα…) κάποιος πρέπει να ασχολείται με αυτό… Εν ολίγοις το φαγητό σε μία ταβέρνα ή εστιατόριο μοιάζει με στάση σε fast food… Να είσαστε προετοιμασμένοι για αυτό.

Τελικό δίδαγμα… Να συνεχίσετε να ταξιδεύετε με τα μωρά σας. Ναι είναι μία πρόκληση, πολλές φορές θα νιώθετε κουρασμένοι, στο τέλος όμως θα μείνουν όλες οι γλυκές αναμνήσεις και οι εικόνες που θα σας έχει δώσει το ταξίδι. Ένα ταξίδι που αυτήν τη φορά δεν θα το έχετε κάνει μόνοι ή μόνες αλλά με το μικρό σας μωράκι.