Δεύτερο μέρος του χρονικού του ταξιδιού στην Κένυα και Τανζανία με σκοπό την ανάβαση στο Κιλιμάντζαρο. Έξι ημέρες ανάβασης. Έξι μέρες πορείας μέσα από 4 κλιματικές ζώνες…σαν να ταξιδεύεις από τον ισημερινό προς έναν από τους πόλους μέσα σε 6 μέρες…τροπικό δάσος, μεσογειακό τοπίο, υγροί χερσότοποι, ξηρή έρημος και τέλος αλπικό τοπίο…
Η δεύτερη μέρα ήταν η χειρότερή μου. Θα την θυμάμαι για πάντα γιατί προπορεύτηκα της ομάδος, λησμονώντας τα λόγια του αρχηγού να προχωράμε όσο γίνεται πιο αργά ώστε να συνηθίσει ο οργανισμός μας στο υψόμετρο. Το αποτέλεσμα ήταν να νιώθω ταχυπαλμία και πανικό όταν φτάσαμε στο Shira Camp (3800 m). Έκτοτε πήγαινα πάντα αργά ακολουθώντας πιστά την ομάδα… Το υψόμετρο δεν με ενόχλησε παρά μόνο στην κορυφή που η τάση για εμετό ήταν συνεχής και έντονη.
Έξι μέρες σε σκηνές με ζέστη, βροχή, υγρασία, χαλάζι, χιόνι, ομίχλη…Το βουνό μας τα πρόσφερε όλα…μας έκανε να γνωρίσουμε τα όριά μας…τον εαυτό μας…
Έξι μέρες σε σκηνές με ζέστη, βροχή, υγρασία, χαλάζι, χιόνι, ομίχλη…Το βουνό μας τα πρόσφερε όλα…μας έκανε να γνωρίσουμε τα όριά μας…τον εαυτό μας…
672
